Palce zostały zaprojektowane przez japońskiego profesora Jumpei Arata z Uniwersytetu Kyushu: trzy cienkie sprężyny piórowe ze stali nierdzewnej leżą jedna na drugiej i są połączone czterema plastikowymi ogniwami. Do środkowej sprężyny przymocowana jest linka Bowdena - jeśli zostanie ona przesunięta do przodu, palce zamykają się, jeśli zostanie pociągnięta do tyłu, dłoń otwiera się. Silnik prądu stałego rozciąga i zgina sprężyny płytkowe i wspiera pacjenta w ruchach chwytających. "Egzoszkielet wywiera siłę sześciu niutonów na palec na stronie"," - mówi Jan Dittli, badacz z Wydziału Nauk o Zdrowiu i Technologii ETHZ. "Trzy zaimplementowane uchwyty są wystarczające do podnoszenia przedmiotów o wadze do około 500 gramów - takich jak 0,5-litrowa butelka wody."
Egzoszkielet jest zakładany za pomocą opaski z czujnikiem i mocowany do palców za pomocą skórzanych pasków. Gdy pacjent wykonuje ruch ręką, opaska przesyła sygnały elektromiograficzne (EMG) do minikomputera. Znajduje się on w plecaku wraz z silnikami, bateriami i elektroniką sterującą, która jest podłączona do modułu ręcznego. Jeśli użytkownik zamierza wykonać ruch chwytający, jest to rozpoznawane przez komputer, który z kolei aktywuje silnik prądu stałego.
Podczas prac rozwojowych naukowcy napotkali wyzwanie: drobne stawy palców. Elementy te nie tylko utrzymują razem sprężyny piórowe, ale także posiadają filigranowy mechanizm zamykający skórzany pasek. Sprzączka, w którą wkręcany jest pasek, ma zaledwie milimetr szerokości. Do produkcji grzbietu dłoni wykorzystano drukarkę 3D z filamentem ABS - zarówno proces produkcyjny, jak i materiał okazały się nieodpowiednie do produkcji stawów palców. "Tarcie między przegubami a sprężynami liściowymi byłoby zbyt wysokie w przypadku tego materiału"," mówi Dittli. "W rezultacie stracilibyśmy zbyt dużo energii podczas poruszania palcami." Rozdzielczość konwencjonalnej drukarki 3D również okazała się niewystarczająca do uzyskania szczegółowej struktury przegubów palców.