Łożyska ślizgowe iglidur - temperatury

Temperatury pracy

Dolna temperatura stosowania to temperatura, poniżej której materiał staje się tak sztywny i twardy, że jest zbyt kruchy do normalnych zastosowań. Górna, ciągła temperatura stosowania to temperatura, którą materiał może wytrzymać przez dłuższy czas bez znaczącej zmiany specyfikacji.
Górna, krótkotrwała temperatura zastosowania to temperatura, powyżej której materiał staje się tak miękki, że może wytrzymać tylko bardzo niskie obciążenia zewnętrzne.

W tym kontekście, "krótkoterminowa" oznacza okres kilku minut. Jeśli łożyska ślizgowe są przesuwane osiowo lub siły mogą oddziaływać osiowo na łożysko, istnieje ryzyko, że łożysko wysunie się z otworu jeszcze wcześniej. W takich przypadkach tuleje łożyskowe muszą być specjalnie zabezpieczone, a nie tylko wciśnięte.

Tabela 01 pokazuje limit temperatury, powyżej którego łożyska ślizgowe muszą być zabezpieczone w otworze, nawet przy niskich siłach osiowych. Im większe siły, tym bardziej prawdopodobne jest, że należy rozważyć takie zabezpieczenie.

Temperatura i obciążenie

Wykres. 02 i 03 pokazują maksymalny zalecany nacisk powierzchniowy [p] łożysk iglidur® powyżej temperatury. Wartość ta stale maleje wraz ze wzrostem temperatury.
W przypadku stosowania łożysk ślizgowych należy zauważyć, że temperatura łożyska może być wyższa niż temperatura otoczenia z powodu tarcia.

Współczynnik rozszerzalności cieplnej

Liniowa rozszerzalność cieplna polimerów jest około 10 do 20 razy większa niż metali. W przeciwieństwie do metali, nie jest ona również liniowa dla tworzyw sztucznych. Współczynnik rozszerzalności cieplnej łożysk iglidur® jest ważną przyczyną wymaganego luzu łożyskowego. W granicach odpowiednich temperatur zastosowania nie dochodzi do zakleszczenia wału w łożysku. Współczynniki rozszerzalności łożysk iglidur® zostały zbadane dla ważnych zakresów temperatur i są określone w tabeli materiałów w poszczególnych rozdziałach.