Druk 3D w przestrzeni kosmicznej

Obecny proces transportu urządzeń w przestrzeń kosmiczną jest dość nieefektywny i kosztowny. Wynika to z faktu, że elementy konstrukcyjne są zaprojektowane przede wszystkim tak, aby wytrzymać duże obciążenia podczas fazy startu statku kosmicznego. Struktury te są jednak przewymiarowane pod kątem późniejszego okresu eksploatacji. Ze względu na wysokie koszty i ograniczoną przestrzeń na rakiecie nośnej wymagane są alternatywne rozwiązania. Monachijski zespół studencki AIMIS-FYT zajął się tym problemem i pracuje nad procesem druku 3D dla opłacalnej produkcji w kosmosie w ramach programu studiów inżynierii lotniczej i kosmicznej. Studenci wykorzystują fotoreaktywną żywicę i światło UV, które utwardza żywicę. Drukarka 3D musiała zostać zaprojektowana i zbudowana do eksperymentalnych testów procesu w warunkach zerowej grawitacji.

Firma z Monachium wykorzystuje stan nieważkości panujący w przestrzeni kosmicznej w procesie druku 3D. Zamiast drukować warstwa po warstwie, części są tworzone w stanie nieważkości za pomocą trójwymiarowego ruchu głowicy drukującej. Proces ten, znany jako produkcja in-situ, zapewnia ogromną redukcję masy i oszczędność materiału komponentów. Jeśli chodzi o technologię napędu drukarki 3D, młodzi inżynierowie polegali na trzech osiach liniowych drylin® SAW z serii 1040 i przekładni robolink® do ruchu głowicy drukującej. Osie drylin® SAW były szczególnie imponujące ze względu na ich niską wagę i bezobsługową pracę. Kompaktowa oś obrotowa robolink® D z przekładnią ślimakową została zainstalowana w drukarce, dzięki czemu można również obracać filament drukujący. Łańcuch energetyczny z serii easychain jest używany do zapewnienia bezpiecznej ochrony kabli drukarki. "Ekspert e-chain® pomógł nam wybrać odpowiedni łańcuch. Musieliśmy wprowadzić wszystkie parametry naszej aplikacji i natychmiast otrzymaliśmy praktyczny przegląd wszystkich możliwych łańcuchów energetycznych i ich żywotności w naszej aplikacji."